Laten we beginnen te zeggen dat Kanye West een belachelijk succesvol man is. Hij is de gelauwerde producer van albums van Jay Z, Nas, Mos Def, DMX en Monica. En toen hij daarna zelf begon met rappen, pakte hij met zijn eerste vijf albums meteen maar even platina en won hij bijna alle awards die te winnen vielen.
Ook maakte Kanye met Nike de felrode sportschoen Air Yeezus, ontwierp hij een schoenenlijn voor Louis Vuitton, verkoopt hij ook glitterende damesmode en opende hij tussendoor nog even twee hamburger-restaurants in zijn geboortestad Chicago. En na wat belachelijke grote concertreeksen kan Kanye inmiddels net als Dagobert Duck in zijn geld zwemmen.
Maar in zijn privé-leven heeft Kanye ook te maken gehad met tegenslag. Zo overleed zijn moeder na een mislukte liposuctie en reed hij zichzelf bijna de dood in bij een auto-ongeluk in 2002. Maar inmiddels schijnt de zon weer voor meneer West, die met zijn nieuwe liefje Kim Kardashian binnenkort een kindje krijgt.
Hoewel Kanye dus bijna alles heeft wat zijn hartje begeert, is er één ding wat hij mist: street-credibility. En dan ben je in de rapwereld toch een beetje het sukkeltje. Hoewel Kanye stoer probeert te doen met het willen maken van een pornovideo en op zijn tijd camera’s kapot gooit van paparazzi, blijft hij toch die nette jongen die heel goed heeft nagedacht over hoe hij tof kan overkomen.
Sterker nog; eigenlijk is Kanye meer een verongelijkt klagend kindje. Een volwassen Calimero. Als hij een prijs niet wint, dan ligt het aan zijn huidskleur. Als zijn zwarte vriendin Beyoncé een keer verliest, dan doet Kanye heel hard boe-hoe. En volgens Kanye kan een moderne bijbel alleen maar bestaan als hij één van de hoofdfiguren zou zijn. Die Kanye en Kim. Het is me het stelletje wel.
Beste Kanye, maak er een stoere verjaardag van. Of ga je weer de douchebag uithangen vandaag?
↧
Kanye West (1977)
↧